در قرون وسطی در جامعه مسیحیت زن‌ها برای شرکت در مراسم عبادی تنها با پوشش چادر می‌توانستند حضور یابند. زیرا در اعتقاد آنها زنان فریبنده به شمار می‌رفتند و می‌گفتند: حتی فرشتگان ممکن است در موقع اجرای نماز از دیدن آنها هواسشان پرت شود. در زمان ظهور زرتشت، زنان ایرانی از حجابی کامل برخوردار بوده‌اند. برابر متون تاریخی، در آن زمان‌ها پوشاندن موی سر و داشتن لباس بلند و شلوار و چادر رایج بوده است و زنان هر چند آزادانه در محیط بیرون خانه رفت و آمد می‌کردند و همپای مردان به کار می‌پرداختند، ولی این امور باحجاب کامل و پرهیز شدید از اختلاط‌های فساد انگیز همراه بوده است. جایگاه فرهنگی پوشش در میان زنان نجیب ایران زمین بگونه‌ای بود که در دوران سلطه کامل شاهان، هنگامی که خشایارشاه به ملکه ایران که «وشی» نام داشت دستور داد بدون پوشش به بزم و جشن حاظر شود تا مهمانان و حاضران، زیبایی اندام او را بنگرند، او در اوج نجابت از دستور شاه امتناع نمود و از انجام فرمان پادشاه سرباز زد و به خاطر این سرپیچی، به حکم داوران، عنوان ملکه ایران را از دست داد.[1] ............................ [1]. آزادی یا اسارت ص 106
آمار
وب سایت:
