مرحوم آیت الله مجتهدی تهرانی(ره): یک روز در ایام تحصیل در نجف اشرف، پس از
اقامه نماز پشت سر آیت الله مدنی، دیدم که ایشان شدیدا دارند
گریه می‌کنند و شانه‌هایشان از شدت گریه تکان می‌خورد،
رفتم پیش آیت الله مدنی و گفتم: ببخشید، اتفاقی افتاده که این طور شما به گریه افتاده‌اید؟
ایشان فرمودند:
یک لحظه، امام زمان (عج) را دیدم که به پشت سر من اشاره نموده و فرمودند:
«آقای مدنی! نگاه کن! شیعیان من بعد از نماز، سریع می‌روند دنبال کار خودشان و
هیچکدام برای فرج من دعا نمی‌کنند. انگار نه انگار که امام زمانشان غایب است!»
و من از گلایه امام زمان (عج) به گریه افتادم....
شرم دارم
که بگویم :
" هیچکس یاد غریبی تو نیست،گریه کن جای خودت جای همه ... "
آمار
وب سایت:
