در روایات در مورد آراستگی ظاهری تاکید فراوانی شده است. آراستگی ظاهر، نه تنها آثار مثبت روحی و روانی بر دیگران دارد، آثار مثبتی در خود فرد نیز به وجود میآورد.
رسول خدا (صلی الله علیه و آله) مردی را دید که موی سرش ژولیده، جامههایش چرکین و بد ریخت و بدحال است؛ آن گاه فرمود: بهرهمند شدن از مواهب زندگی و آراستگی جزو دین است».[1]
برخی از علما آراستگی ظاهری را حق بزرگ انسانی و اجتماعی میدانند، زیرا این کار موجب خوشنودی و خرسندی مردم میشود، پس همه باید به آن ملزم باشند.
اما برخی به خطا از این آراستگی آرایش کردن را فهمیدهاند و در آرایش مواد شیمیایی و چیزهایی که مضر برای پوست بدن است را در قالب وسایل آرایشی تهیه میکنند و بعد از مدتی اثرات منفی آن را پی خواهند برد.
خانم النا ملیک که در ایتالیا به بانوی آرایش معروف است، میگوید:
وقتی دختران جوان را میبینم که آرایش روی چهره دارند، متاسف میشوم. چرا که آرایش مخصوص خانم های مسن است که طراوت پوستشان ازدست رفته است، نه آنها که با کمی مراقبت میتوانند پوستی صاف، یکدست و زیبا داشته باشند.[2]
___________
[1]. وسائل الشیعه، ج3، ص 340
[2]. زیبایی های آرایشی و بهداشتی ص 133